Twierdza Boyen (niem. Feste Boyen) powstała na przesmyku pomiędzy jeziorami Niegocin i Kisajno w XIX w. na polecenie króla Wilhelma Fryderyka IV. Ukończony w 1855 r. fort zaporowy zaprojektowany na planie sześcioboku ziemno-murowanego wybudowano na terenie ówczesnej niemieckiej prowincji Prusy Wschodnie w pobliżu miasta Lötzen, dzisiejszego Giżycka. Jego głównym celem strategicznym było wzmocnienie wschodniopruskiej linii obrony na obszarze Wielkich Jezior Mazurskich. Niemieccy stratedzy w planach mieli przyłączenie twierdzy do długiej na około 180 km linii umocnień i fortyfikacji, która miała być stworzona na odcinku od Szczytna do Węgorzewa.
Kamień węgielny pod budowę tego kompleksu o powierzchni niemal 100 ha, wmurowano 4 września 1844 r. Do jej wzniesienia wykorzystano nawet 16-17 milionów cegieł, a ostatecznie prace budowlane zakończono w 1875 r. Jeszcze przed ich ukończeniem w roku 1846 postanowiono uhonorować wielkiego zwolennika powstania twierdzy, pruskiego generała Hermanna von Boyen, i nazwać fort jego imieniem. 6 wybudowanych bastionów również otrzymało nazwy na jego cześć. 3 z nich otrzymały jego imiona, a mianowicie Leopod, Ludwig i Hermann, zaś 3 pozostałe nawiązywały do symboli jego herbu rodowego: Schwert, Recht, Licht (Miecz, Prawo, Światło).
Na teren Twierdzy Boyen można było dostać się przez 4 bramy wjazdowe: Giżycką, Kętrzyńską, Prochową i Wodną. Całość natomiast otoczono ceglanym murem Carnota ze strzelnicami o długości ok. 2303 m. Stacjonował tutaj, stworzony w 1859 r. Garnizon Giżycki, liczący 3 tys. żołnierzy, którzy do swojej dyspozycji mieli spichlerz przechowujący 2 tys. ton zboża i 1,2 tys. beczek sucharów, który w razie ataku pozwalał na przetrwanie nawet przez kilka miesięcy. Twierdza odgrywała istotną rolę obronną na linii Wielkich Jezior Mazurskich. Od 1889 r. siedzibę miała tu komendantura, a w 1902 r. umieszczono w kompleksie składnicę artyleryjską. Fort wypełnił swoją kluczową funkcję mobilizacji wojsk na terenie Mazur. Po jej zakończeniu, kiedy większość stworzonej armii wyprowadzono z miasta, w Giżycku zostało 4 tys. żołnierzy, którzy z powodzeniem przeprowadzali ataki na oddziały nadciągającej armii rosyjskiej wkraczającej do Prus Wschodnich. W sierpniu 1914 r. wojsko giżyckie przeprowadziło skuteczną obronę samej twierdzy. Po wojnie i przyłączeniu Mazur do Polski forteca była wykorzystywana przez Ludowe Wojsko Polskie, potem zmieniono ją w szpital, by następnie przekształcić do celów rolniczych. Tuz przed wybuchem II wojny światowej Twierdza Boyen była punktem zbornym armii niemieckiej, która z obszaru Prus Wschodnich wkroczyła do Polski.
Niestety przez te wszystkie lata większość pruskiej zabudowy uległa zniszczeniu. Obecnie rewitalizowana, Twierdza Boyen to bez wątpienia jeden z najlepiej zachowanych zabytków architektury obronnej XIX w. w Polsce, jedna z największych atrakcji Mazur, co roku odwiedzana przez tłumy turystów. Zwiedzający mają do wyboru 3 szlaki, każdy o innym poziomie trudności, gdzie zobaczyć można puste budowle, korytarze oraz obiekty wystawowe.
„Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj.”